Waar denk je aan bij 'Friends with benefits'? Misschien wel gewoon aan die leuke film met dezelfde naam, maar ik moet aan hele andere dingen denken als iemand dit zegt. Ik denk namelijk aan mijn mislukte pogingen om met iemand friends with benefits te zijn. Voor degene die niet weten wat dit is, eigenlijk is het heel makkelijk; het betekent dat je enkel een oppervlakkige relatie hebt waarbij het niet om gevoelens draait, maar enkel om het zoenen (en misschien seks). Ik heb het al 2 keer geprobeerd maar deze mislukte compleet doordat ik gevoelens kreeg voor de ander en het dus maar heb gestopt. En nu probeer ik het weer, maar is dat wel echt zo'n slim idee?
Zo'n half jaar geleden was ik met een jongen bezig, maar dit liep niet lekker en eigenlijk wisten we allebei dat een relatie er niet inzat. Daarom besloten we friends with benefits te worden. We schoven onze gevoelens aan de kant en gingen gewoon lol maken. Op het begin lukte dit heel goed, maar toen hij steeds meer ging flirten, begon mijn gevoel voor hem terug te komen. Ik vond dat ik het hem moest vertellen en daarna hebben we het gestopt. Met een andere jongen ben ik eigenlijk maar één dag friends with benefits geweest, maar dat was lang genoeg om te kunne zeggen dat dit niks zou gaan worden. Een weekje later had hij opeens een vriendin dus ik was eigenlijk wel blij dat ik het had gestopt. En dan nu ben ik friends with benefits geworden met waarschijnlijk de minst geschikte kanidaat ooit. Nou ja, hij is heel geschikt, maar ik niet ben ik bang. Hij is namelijk mijn ex, en het is nog maar 2 of 3 weken uit. Het was uit gegaan omdat het niet lekker tussen ons liep en we het erover eens waren dat vrienden blijven beter was, maar ik had er toen nog geen idee van dat er benefits bij zouden komen. Ik baalde er vreselijk van dat het over was, want ik vond hem eigenlijk nog heel erg leuk. Dus toen hij een week geleden vroeg of ik friends with benefits wilde worden, zei ik nee, want ik weet hoe moeilijk het is om friends with benefits te zijn met iemand waar je gevoelens voor hebt. Maar de dagen erna ging ik nadenken, had ik wel de goede keuze gemaakt door nee te zeggen? Mijn gevoelens waren immers al vrij ver weg, en ik zag hem veel meer als een vriend dan iemand waarmee ik nog een relatie zou willen. Toen ik ging twijfelen, ben ik erover gaan praten met mijn beste vriend die letterlijk alles van mij weet. Ik vertelde hem wat mijn ex me had gevraagd en volgens mij kon hij gewoon mijn gedachten lezen want hij zei gelijk: 'Doe het gewoon!' Ik kon het toch altijd stoppen als ik weer serieuze gevoelens zou krijgen? Hij had gelijk en opeens lichtte mijn mobiel op met een berichtje van mijn ex. Zonder erom heen te draaien stuurde ik gelijk terug: 'Ben je alleen thuis? Want kan ik dan even langs komen?' Hij vroeg waarom en het enige wat ik terug stuurde was een smiley die alles voor hem duidelijk maakte. Ik ging naar hem toe en, nou ja, ik zal de details maar weg laten. Toen ik weer buiten stond, was ik echt vrolijk, niet omdat ik weer had gezoend (onder andere dan), maar omdat ik eindelijk eens voor mezelf had gekozen in plaats van voor de rest van de wereld. Als ik hier blij van werd, waarom zou ik me dan laten tegenhouden? En ik ga me al helemaal niet laten tegenhouden daar wat mensen denken en vinden over mij. Ik bepaal zelf wat ik met mijn leven doe en op dit moment wil ik dit doen. Het is ook gewoon zo makkelijk. Ik kan alles doen wat ik doe als ik single ben, maar nu heb ik ook altijd nog iemand waarmee ik een soort van relatie heb. Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar ik vind het eigenlijk wel goed geregeld zo!