Soms voelt het alsof ik heel de wereld aan kan dankzij al mijn geweldige vrienden en potentieële vriendjes, die 9 van de 10 keer niet eens door de voorrondes komen, maar dat is een heel ander verhaal! Ik ken genoeg mensen die zo met me van plaats zouden ruilen en eerlijk gezegd: I can't blame them. Alles gaat altijd precies op de manier waarop het hoort te gaan, ik voel me geweldig, nou ja, op dit moment dan, want dat kan door één berichtje zo weer anders zijn en ik krijg mijn zin zonder dat ik het door heb. Zo is gisteren weer de leukste en gekste tijd van het jaar begonnen. Eens in het jaar mag iedereen zich zo raar kleden als ze willen en gaan we met z'n alle de stad in om er een groot feest van je maken. Ik hou van carnaval! Samen met een paar vrienden en mijn beste vriendin liepen we van café naar café en hadden de grootste lol die je je maar kan voorstellen. Maar mijn avond zou natuurlijk niet compleet zijn zonder een zoen en helaas ook wat drama waar ik nooit om vraag maar eerlijk gezegd ook nooit afsla. Ik weet het, ik ben een drama queen. We liepen het Wapen in, dat vol stond met bekenden, vrienden en een hoop leuke jongens! Ik stond te wachten terwijl mijn drankje werd gehaald toen ik plotseling Danny zag staan. Ik wist dat hij ook uit zou gaan vanavond maar toch schrok ik een beetje. Hij is namelijk het broertje van Mike, een collega van mij die ik leuk vind blijkbaar, daar kwam ik even achter tijdens ons bedrijfsuitje. Met Danny heb ik op New Year's Eve continu gezoend en dat was nogal dom, maar sindsdien vraagt hij af en toe of ik stad in ga, hij is echt een beetje wanhopig naar nog een zoen lijkt me. Om terug te komen waar ik het eigenlijk over had, ik zei toch maar even netjes hoi maar hoopte niet op een gesprek en mijn gebeden werden verhoort, want hij zei enkel hoi, veel te opgewekt natuurlijk, maar liep daarna snel door. De avond ging verder en ik hetzelfde café vond ik een vriend van een vriend me die er wel goed uitzag en dan weet je het wel. Ik ging er op af, een praatje van nog geen minuut, we dansten en onze lippen zaten tegen elkaar. Ik weet zijn naam niet, weet niet waar die woont, ik heb geen nummer en ik vind het heerlijk. Iemand die niet meer wil dan een avondje zoenen en klaar! Daarna heeft één of andere creepy dude nog wat te drinken voor me gehaald en verdiende hij wel een kusje op de wang van me maar helaas zag hij er meer in dan een kus en ging hij me gelijk opzoeken op facebook.
Maar kijk, dat was alleen nog maar het leuke jongens gedeelte, maar zoals al was te verwachten is er ook nog een deel dat iets dommer was om te doen. Ik ben namelijk hele goede vrienden met een jongen. Thomas heet hij en ook hij ging de stad in. We hadden al een aantal keer tegen elkaar gezegd dat we niet zo goed wisten of we nu gewoon vrienden waren of dat we toch iets meer voelde. Na een paar drankjes en hem nog niet gezien te hebben, belde ik hem op en hadden een heel vaag gesprek, maar het kwam erop neer dat hij al naar huis ging. Ik vertelde hem dat hij een knuffel verdiende. En misschien ook wel een zoen. Hij ging er vrolijk op in en dat was niet zo fijn, want ik denk dat ik hem toch niet zo leuk vind als dat ik hem liet merken. Waarschijnlijk had ik zin om te zoenen en was hij de 'dichtsbijzijnde' jongen.
Eigenlijk heb ik het echt heel goed. Ik heb problemen waar sommige meiden misschien wel jaloers op zouden zijn. Jongens die ik bijna weg moet slaan of er natuurlijk eentje uit kan kiezen. Ik durf te zeggen dat ik mezelf best knap vind en ik denk dat redelijk wat mensen van het andere geslacht het met me eens zijn. Soms ben ik wel bang dat ik het hen iets te makkelijk ben en dat ik zo nooit de juiste vind, omdat ze denken dat ik toch makkelijk weer naar de volgende ga en niet goed genoeg voor hen ben. Voor een avondje ben ik het perfecte meisje, maar voor een lange relatie zien ze me niet denk ik.