Eerlijk zijn is zo belangrijk voor mij. Als iemand tegen mij liegt is het klaar, dan is het vertrouwen zo goed als weg en komt ook niet meer zo snel terug ben ik bang. Toch heb ik de slechte gewoonte om kleine leugentjes te vertellen, wat ik echt vreselijk vind van mezelf. Zelfs tegen mijn beste vrienden lieg ik soms, en dan zit er vaak niet eens een goede reden achter de leugen. Dan lieg ik om de domste dingen waarover ik helemaal niet zou moeten liegen, die eigenlijk niks uitmaken en toch verdraai ik het dan een beetje. Ik snap niet waarom ik het doe, maar helaas gebeurt het me maar al te vaak. Ik heb maar één vriendin waar ik altijd eerlijk tegen ben en die ik alles vertel zonder ook maar een klein dingetje eraan te veranderen. Verder weet niemand de complete, echte verhalen, maar misschien is dat ook helemaal niet zo erg, misschien is het wel goed dat niet al mijn vrienden alle details van mijn leven weten.
Liegen is natuurlijk al vreselijk, zeker als je het verhaal helemaal verandert zodat er niks meer terug te vinden is van het oorspronkelijke, maar naar mijn mening is iemands eigen woorden verdraaien veel erger dan gewoon alle waarheden weglaten.
Dat laatste is mij vandaag overkomen toen mijn ex mijn woorden zo ging verdraaien dat ik bijna als een slecht mens overkwam. Ik had eindelijk de waarheid een keer tegen hem gezegd en dat voelde goed ook! Na een avondje met een paar vrienden en genoeg drank gingen ik en een vriend van mijn ex wat praten en een beetje flirten, maar alles was volkomen onschuldig. Aan het einde van de avond viel ik in slaap op zijn schouder, lekker slim, maar ach, wat maakt het uit? Hij bracht me thuis, maar onderweg naar huis kon ik niet ophouden met praten over mijn ex en hoe erg ik hem miste, hoe leuk ik hem nog vond en hoeveel pijn het deed om hem met een ander meisje gezellig te zien doen. Bij mijn huis aangekomen knuffelden we, keken elkaar in de ogen en ik voelde het al aankomen; hij wilde zoenen. Ik draaide gelijk weg, ik kan toch niet gaan zoenen met een ander als ik nog iemand leuk vind, en dan zeker niet met zijn vriend. Dus ik legde hem uit dat ik niet wilde zoenen en gelukkig begreep hij het. Ik vertelde mijn ex dat ik hem had proberen jaloers te maken, maar natuurlijk werd hij kwaad. Hij zei dat ik zijn vriend had gebruikt, maar dat was helemaal niet zo. Ik was eerlijk tegen die vriend geweest vanaf het begin, ik heb enkel een beetje geflirt, maar dat betekende niks en ik ben er van overtuigd dat hij dat ook vond. Het is al erg genoeg dat hij mijn woorden verdraaide toen hij met mij in gesprek was, maar om er nog over door te gaan bij onze vrienden is wel het toppunt van zielig als je het mij vraagt. Ik baalde zo erg toen hij dus, in het bijzijn van een goede vriendin van me, zei dat ik zijn vriend gewoon gebruikt had. Ik kon wel door de grond zakken, ik wilde verdwijnen, huilen, schreeuwen, hem slaan, maar dat deed ik niet. Nee, in plaats daarvan bleef ik rustig en zei ik dat het niet waar was. Gelukkig had ik de tijd nog om de waarheid aan mijn vriendin te vertellen toen we samen naar huis aan het fietsen waren. Ze begreep me gelijk en leefde echt met me mee. Ik heb goede vrienden, zeg.
Ik moet van mezelf echt minder gaan liegen, want straks loopt het echt uit de hand en raakt iedereen het vertrouwen in mij kwijt. In plaats van mijn woorden verdraaien en liegen, kan ik misschien beter dingen weg gaan laten en enkel de hoofdlijn vertellen aan de mensen die de details niet aankunnen naar mijn mening. Aan die ene geweldige vriendin zal ik altijd alles blijven vertellen, daarvoor is ze mijn beste vriendin, toch? Zij is namelijk de enige die niet anders naar me gaat kijken, wat ik haar ook vertel. Het zal nog wel even wennen zijn en ik zal vast nog wel eens wat verdraaien, maar laten we hopen dat ik er snel van af gekickt ben!